Elementy robocze maszyn rolniczych są szczególnie narażone na zużycie korozyjne, z uwagi na to, iż podczas pracy często stykają się z agresywnym środowiskiem. Pozostawienie nieumytych i niezakonserwowanych części na okres przechowywania może przyczynić się do całkowitego ich zniszczenia wskutek działania korozji.
Korozja
Niechronione przed obfitym nawilgoceniem powierzchnie stalowe maszyn szybko korodują. Według danych z Instytutu Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa, że szybkość korozji atmosferycznej jest największa przy wilgotności względnej od 60 do 80% gdy na powierzchni metalu tworzy się cienka błonka wody. Woda pozostająca przez dłuższy okres w różnego rodzaju zbiornikach i zagłębieniach jest przyczyną powstawania ognisk korozyjnych. Rozwiązania konstrukcyjne w maszynach nie powinny sprzyjać gromadzeniu się wilgoci i kurzu a w przypadku, gdy nie da się tego uniknąć należy przewidzieć otwory odprowadzające wodę. Na działanie korozji w szczególności narażone są śruby, nakrętki, nity, blacha a także spawy wykonane z różnych metali.
Konserwacja
Konserwacja sprzętu rolniczego z reguły odbywa się poprzez nakładanie powłok ochronnych. Ciągniki oraz maszyny rolnicze po zakończonej pracy ze środkami ochrony roślin i nawozami mineralnymi powinny być codziennie umyte z uwagi na to, że mycie i czyszczenie ma kluczowe znaczenie przed ich zakonserwowaniem na okres przechowywania. Wstępne oczyszczenie sprzętu można wykonać na sucho przy pomocy sprężonego powietrza lub narzędzi takich jak skrobaki, z kolei oczyszczanie na mokro polega na wykorzystaniu myjek ciśnieniowych. Ciśnienie robocze strumienia wody w przypadku mycia zewnętrznego maszyn zarówno wodą zimną jak i ciepłą powinno oscylować w granicach 3 MPa. Należy jednak pamiętać, iż nie należy kierować strumienia wody bezpośrednio na przewody elektryczne, przekładnie, uszczelki a także łożyska, wlewy paliwa i oleju. Akumulatory z pojazdów nie eksploatowanych okresowo powinno się wyjąć i przechowywać w miejscu suchym chłodnym, nie dopuszczając do ich zamarznięcia. Co trzy miesiące należy je ładować po wcześniejszym sprawdzeniu i ewentualnym uzupełnieniu poziomu elektrolitu.
Z maszyn przechowywanych na zewnętrznych parkingach wyjmuje się części wrażliwe na korozje i przekazuje do magazynu. Łańcuchy oraz paski klinowe w przypadku łatwego do nich dostępu demontuje się bądź rozluźnia. Należy również pamiętać, że powłoka ochronna spełnia właściwie swoje zadanie tylko wówczas, gdy jest właściwie związana z podłożem, dlatego przed nakładaniem powłok ochronnych powierzchnie konserwowane należy odpowiednio przemyć i odtłuścić. Środki ochrony czasowej można podzielić na materiały ochrony długotrwałej, czyli takie które zabezpieczają powierzchnię na czas dłuższy niż 3 miesiące- przykładem są różnego rodzaju emalie oraz krótkoterminowej inaczej międzyoperacyjnej np.: preparaty zawierające inhibitory korozji. Do ważniejszych zabiegów antykorozyjnych należy malowanie. Właściwy dobór metody przygotowania powierzchni do malowania ustala się poprzez weryfikację stanu powłok ochronnych. Wyróżnia się trzy stopnie zniszczenia powłoki malarskiej. W przypadku pierwszego stopnia pokrycie malarskie wykazuje oznaki zwietrzenia a ślady rdzy jeszcze nie występują. W drugim stopniu zniszczenia powłoka łuszczy się, jest spękana, występują również ślady korozji nie przekraczającej 5% powierzchni pomalowanej. Głębokie pęknięcia, odpryski i uszkodzenia chemiczne są charakterystyczne dla trzeciego stopnia zniszczenia powłoki ochronnej. Do mechanicznych metod przygotowania powierzchni przed pokryciem powłoką malarską należy najczęściej szczotkowanie ręczne i mechaniczne oraz piaskowanie. Do metod chemicznych zalicza się mycie w roztworach, zmiękczanie i wytrawianie oraz odtłuszczanie. Pierwszym etapem przygotowania maszyny do renowacji jest usunięcie odprysków malatury. Czynność odkurzania i odtłuszczania wykonuje się tuż przed samym nanoszeniem powłoki. Następnie ubytki malarskie można zaszpachlować bądź wykonać zaprawkę farbą podkładową a potem pomalować.
Przechowywanie
Sprzęt rolniczy może być przechowywany na zewnątrz po uprzedniej ochronie przed wpływem czynników atmosferycznych. Wbrew powszechnie znanym praktykom polegającym na okrywaniu maszyn folią bądź plandeką nie powinno się okrywać maszyn pozostających na zewnętrznych parkingach, gdyż parująca z podłoża wilgoć może znacznie przyspieszyć proces korozji. W zamkniętych pomieszczeniach ze względów technicznych i ekonomicznych powinny być przechowywane ciągniki, sprzęt do transportu, kombajny ze względu na ich wysoką cenę oraz maszyny do ochrony roślin z uwagi na pracę w agresywnym środowisku sprzyjającemu korozji. Maszyny wyposażone w ogumione koła zaleca się umieszczać na odpowiednich podstawkach a ciśnienie w oponach zmniejszać na okres przechowywania o 70%. Racjonalne umieszczenie maszyn w garażu umożliwia ich łatwy wyjazd. Przechowywane maszyny należy przesmarować zgodnie z zaleceniami zawartymi w instrukcji ich obsługi.
Wszystkie wymienione zabiegi związane z konserwacją i przechowywaniem maszyn rolniczych wymagają nakładów finansowych. W ostatecznym jednak rozrachunku czynności te zwiększają długość pracy maszyn, zmniejszają zużycie części zamiennych obniżając koszty eksploatacji.